Af heilsufarsástandi þjóðar

Ýmsir kvillar hrjá nútímamanninn. Lengi vel var þágufallssýkin svokallaða heilsu manna afar hættuleg og voru menn ósjaldan rúmliggjandi marga daga fyrir hennar sakir. Eftir að bólusetning fannst fyrir henni virðast bara nýir kvillar koma upp á yfirborðið. Veikbeyging á sögnum virðist þessa dagana t.a.m. ná að freista margs góðs mannsins. Má efalaust rekja tilurð tíðni þessarar áráttu til aukinnar upptöku erlendra orða í íslenskt mál. Tökum til að mynda sögnina að blogga sem dæmi. Einhverra hluta vegna virðist fólki það tamara að lýta sögnina með veikbeygingu á eftirfarandi máta
blogga - bloggaði - bloggað
í stað þess að leyfa henni að njóta fallegra íslenskra beygingarreglna til fulls svo
blogga - blagg - bluggum - bloggið
Ég vil bjóða öll ný sagnorð velkomin til landsins en með því skilyrði að þau lúti íslenskum beygingarreglum og beygist sterkt hvar sem því verður við komið og helst í hvívetna.

Annað dæmi úr netheimum er sögnin að gúggla og beygir þorri manna svo
gúggla - gúgglaði - gúgglað
þegar hún beinlínis hrópar á okkur að vera beygð
gúggla - gauggl - gugglum - gogglið
Þetta segir sig eiginlega sjálft ef málið er skoðað í rólegheitum. Nóg er til af ljótum veikbeygðum sögnum í íslenskunni og er hreinlega ekki í það ómerkilega mengi sagnorða bætandi.

Ást mína á sterkbeygðum sögnum fékk ég í grunnskóla hjá síra Geir Waage sem kenndi mér í forföllum Þorvaldar Pálmasonar og e.t.v. fleiri og kann ég honum miklar þakkir fyrir að hafa fyrir mér upp lokið dyrum að þeirri paradís sem heimur sterkbeygðu sagnarinnar óneitanlega er.

Ég hvet hér með þá lesendur sem haldnir eru veikbeygingarblæti eður -losta að berjast og falla ekki í freistni. Ég get lofað þeim því að þegar þeir uppgötva fegurð sterkbeygingarinnar munu þeir líta á veikbeygingarlostann er þeir voru haldnir sem hluta af ákveðnu tímabili í lífi sínu sem sé einfaldlega lokið. Líta má á það sem ákveðið þroskamerki að hverfa frá þeirri fásinnu að veikbeygja allt sem á vegi manna verður.